अवचिता परिमळू, झुळुकला अळुमाळू । मी ह्मणु गोपाळू, आला गे माये ॥१॥
चांचरती चांचरती बाहेरी निघाले । ठकचि मी ठेलें काय करू ॥२॥
तो सावळा सुंदरू कांसे पीतांबरू | लावण्य मनोहरू देखियेला ॥३॥
बोधुनी ठेलें मन तव जालें आन । सोकोनी घेतले प्राण माझे गे माये ॥४॥
बाप रखुमादेवीवरू विठ्ठल सुखाचा । तेणें काया मने वाचा वेधियेलें ॥५॥
No comments:
Post a Comment