झाली संध्या संदेह माझा गेला । आत्माराम हृदयीं प्रगटला ॥धृ॥
गुरुकृपा निर्मळ भागिरथी । शांति क्षमा यमुना सरस्वती ।
असीपदें एकत्र जेथें होती । स्वानुभव स्नान हें मुक्तस्थिती ॥१॥
सद्बुद्धीचें घालूनि शुद्धासन । वरीं सद्गुरुची दया परिपूर्ण ।
शमदम विभुती चर्चूनी जाण । वाचें उच्चारी केशव नारायण ॥२॥
बोध पुत्र निर्माण झाला जेव्हां । ममता म्हातारी मरोनि गेली तेव्हां ।
भक्ति बहिण धांवूनि आली गांवा । आतां संध्या कैसी करूं मी केधवा ॥३॥
सहज कर्में झालीं तीं ब्रम्हार्पण । जन नोहे हा अवघा जनार्दन ।
ऐसें ऐकतां निवती साधुजन । एका जनार्दनीं बाणली निजखूण ॥४॥
No comments:
Post a Comment